بررسی تأثیر متقابل سبک‌های مقابله و همودینامیک بر کیفیت زندگی بیماران قلبی- عروقی بستری در بیمارستان‌های علوم پزشکی مازندران

مقدمه: امروزه الگوی حاکم بر بیماری، الگوی زیستی- روانی و اجتماعی است. در این الگو انسان به عنوان موجودی چند بعدی است و هر یک از ابعاد زیستی-روانی و اجتماعی او به صورت نظام‌های تعاملی عمل می‌کنند و بر یکدیگر تأثیر می‌گذارند. این پژوهش به بررسی تأثیر سبک‌های مقابله با استرس و همودینامیک بر کیفیت زندگی بیماران قلبی- عروقی می پردازد. روش کار: روش تحقیق پس رویدادی (علیّ–مقایسه ای) بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه بیماران قلبی- عروقی بیمارستا‌ن‌های فاطمه الزهرا و نیمه شعبان و افراد سالم شهرستان ساری تشکیل می‌دادند. نمونه این تحقیق 232 نفر شامل تعداد 87 نفر افراد سالم، 77 نفر از بیمار قلبی- عروقی سکته‌ای بستری و 68 نفر بیماران قلبی غیر سکته‌ای بودند. یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد که کیفیت زندگی در بیماران قلبی، پایین‌تر از افراد سالم و در بیماران قلبی سکته‌ای، پایین‌تر از بیماران قلبی غیر سکته‌ای قرار دارد. علاوه بر این نتایج تحقیق نشان داد که متغیر همودینامیک از جمله تغییرات فشار خون و ضربان قلب در بیماران قلبی و سکته‌ای، قبل و بعد از آزمون یکسان نبود. نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که در تمامی مولفه‌های کیفیت زندگی در بین گروه‌های مختلف سبک‌های مقابله‌ای تفاوت معنادار مشاهده شد. همچنین در برخی از مولفه‌های همودینامیک، قبل و بعد از آزمون، تفاوت معناداری بین گروه های آزمودنی وجود داشت.